کد مطلب:16099
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:7
چرا از ميان مذاهب مختلف، شيعه به تقيه شهرت يافته است؟
علامة محقق سيد شهرستاني در اين مقام سخني دارد كه آن را نقل ميكنيم:
او ميگويد: مراد از تقيه پنهان داشتن يك امر ديني بخاطر ضرري كه در آشكاركردنش متوجه آن است، ميباشد. تقيه به اين معني، شعار هر ناتواني است كه آزادياش سلب شدهاست اما شيعه بيشتر از ديگر فرقهها به تقيه شهرت يافتهاست زيرا شيعه نسبت به ديگر فرقهها بيشتر مبتلا به مشقت و سختگيري بودهاست. آنها در تمامي دوران امويان و در طول دورة زمامداري عباسيان و در بيشتر ايام حكومت عثماني از آزادي برخوردار نبودند و به همين خاطر بيشتر از ساير گروهها حقيقت تقيه را دريافتهاند زيرا شيعه در بخش مهمي ا زاعتقادات، در اصول دين و در بسياري از مسائل فقهي با گروههاي مخالف خود، اختلاف دارد و طبعاً از باب رقابت و حسد دروني جلب مخالفت ميكند و گاهي كار به جايي ميرسد كه گروه قوي گروه ضعيف را از ميان برميدارد و ياكسي كه عزيزتر است، ذليلتر را از ميدان خارج ميكند و تاريخ نيز گوياي اين واقعيت است و تجربهها هم آن را تصديق ميكند. به همين خاطر پيروان أئمه اهل بيت در بيشتر اوقات براي حفظ جان و مال و حفظ دوستي و اخوت با ساير برادران مسلمان و براي آنكه اتحاد و همبستگي مسلمانان از هم نپاشد و كفار، وجود اختلاف را در جامعة مسلمانان احساس نكنند و نتوانند اختلاف را بين امت محمدي گسترش دهند، مجبور به كتمان شدهاند. (محمدعلي شهرستاني ) : حاشيه اوائل المقالات/ 96به نقل از مجلة المرشد/ 252ـ256.).
فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي ج 5
آية الله جعفر سبحاني
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.